Alles doet mee

Een heerlijke dag training achter de rug met een stel heel gemotiveerde loopbaancoaches-in-opleiding. Behalve dat die groep mensen met gretigheid aan het leren was, stond ook mijn leerproces niet stil en genoot ik met volle teugen. Van het in beweging komen en in beweging brengen van jezelf en de klant. Hoe lijf en hart en hoofd daar állemaal in mee (moeten) doen om tot afstemming te komen.
Zoiets als 'intuïtie' - en hoe je als loopbaancoach daarmee koers volgt in een gesprek - krijgt daarmee opeens iets tastbaars: je zet alle kanalen open - en dus niet alleen je 'denken', waar wij in de Westerse maatschappij zo op gericht zijn (als je goed kijkt zie je ons allemaal voor 99% van de dag rondrennen als 'kop zonder kip'). Ons denken is vaak gericht op het verleden: concepten, beelden over de wereld: zo zit het! zo heb ik dat geleerd! zo werkt dat! Dat geeft weinig ruimte aan vernieuwing, aan meegaan in het moment.
Het hart, daarentegen, is alleen maar in het moment, in het hier en nu. Het staat voor 'voelen', maar dan in de breedste zin van het woord. Voelen in de zin van: je verbonden weten, met jezelf, de ander en met een 'weten' dat je denken overstijgt. Soms denken we dat we iets willen, maar als we ons hart raadplegen, weten we: nee, toch niet. Of andersom. Dan ontdek je dat je over een hobbel heenmoet, om dat te zeggen dat écht aan de orde is. Je brein had daar al een paadje omheen bedacht, waarom dat toch niet verstandig zou zijn. Herkenbaar, voor veel coaches, denk ik, als het gaat om iets dat je aanvoelt in het gesprek, en toch niet aangaat omdat je het spannend vindt om in de 'hitte van de waarheid' te gaan staan.
Het is steeds een samenspel van hart en hoofd om tot de juiste beslissing te komen, tot de passende vraag aan je klant, tot de kloppende interventie als trainer, tot de beste manier van je partner aanspreken, etc. Om tot handelen te komen heb je de rest van je lijf nodig, waar je handen en voeten letterlijk en figuurlijk staan voor het in beweging komen en vorm geven aan wat je wilt.
Wat mij zo raakte in de (theater/stem/bewegings-)oefeningen die Hans (de trainer) met ons deed, is dat juist die integratie van lijf-hart-hoofd zoveel meer teweeg brengt en inzicht geeft dan wat je 'denken' alleen kan bedenken. Alles doet mee. En dát maakt het zo inspirerend. Ja, doe mij nog maar zo'n dag...!