Op de valreep

... van het oude naar het nieuwe jaar. De geur van oliebollen hangt in de lucht. De zon schijnt op de bevroren velden en plassen van de Utrechtse Heuvelrug. Het is hier prachtig en mijn weblog heet: 'op zoek naar inspiratie'. Op zoek? Ik moet er even om glimlachen, omdat die twee woorden precies aangeven waar het om gaat: dat we altijd 'op zoek' zijn, terwijl we er bovenop zitten. Op wat? Die inspiratie dus. Of beter gezegd: het leven zelf. En dat IS inspiratie, adem, stroom.
Op de valreep van Oud naar Nieuw ervaar ik in mijzelf de onrust om van 'oud' naar 'nieuw' te bewegen. Ook de angst daarvoor. Wat zeg ik: GROOOOOTE angst. Want: hoe ziet de nieuwe 'ik' er dan uit? Of bestaat 'ik' niet meer, maar... hoe werkt dat dan? Ik voel mijzelf met mijn nagels aan de rand van het ravijn hangen, me hevig verzettend tegen 'de val in het diepe' en toch, juist, voel ik dat die val in het onbekende mij goed zal doen.
Misschien is dit in een of andere vorm wel herkenbaar voor je. Dat je ergens diep van binnen weet, dat het anders in elkaar zit dan je altijd dacht. Dat je merkt dat de oude manieren van Doen en Zijn niet meer werken. Dat het continue zoeken naar bevestiging, houvast, verbinding, je niet dat gevoel van 'thuiskomen' bieden als waar je - steeds weer - op hoopt. Omdat het 'hier' te vinden is, en niet 'daar'. En dat vraagt de moed te willen vallen in de diepte.
En dat is precies wat ik wil gaan doen, in 2009. Nee, niet door de schaats onder te binden en te ontdekken dat ik nog steeds niet pootje over kan...en dan KLAP. Ook niet door met de hond te gaan wandelen en mijzelf pootje te lichten door te struikelen over de lijn, terwijl zij vrolijk kwispelend doorloopt. Ik denk aan: samen met een goeie begeleider verkennen van 'de leegte' (zoals dat zo mooi heet) en... durven vallen. Om thuis te komen. Bij mijzelf. Hoe dat eruit ziet... dat weet ik ook nog niet.

Ik wens jou ook een KNAL-mooie val 2009 in!