Pagina's

zondag 27 juni 2010

Lekker langzaam wandelen...

Vandaag de laatste dag van onze wandel-meditatiegroep. Het weer is stralend, onze groep klaar voor een heerlijke wandeling in de natuur van de Heuvelrug. Ik verheug me op een stevige wandeling afgewisseld met 'meditatie in beweging' (of noem het 'lichaamswerk', maar de naam 'werk' doet het geen eer aan). Maar nee, nadat we de eerste bocht om zijn gegaan, het bospad in, zegt onze lerares: "En wandel nu eens met volle aandacht, stap voor stap je voeten afwikkelend, zo langzaam dat je het wisselen van je gewicht van de ene naar de andere voet kunt volgen. En je elke stap de grond, en alles wat daar ligt, kunt voelen".
Tergend langzaam, stap voor stap, kruipen we vooruit, in mijn beleving dan. En dan is het zelfs nog weekend, een moment in de werkweek dat ik gewoonlijk ook niet zo per se hoef te haasten... En toch, mijn eerste gedachte, die zich toont in een welhaast priemende boze blik in de rug van mijn lerares die voorop loopt, is: "Wat gaat dit i-di-oot langzaam! Hoe moet ik dit volhouden...". En natuurlijk loopt er een wandelaar met hond ons met stevige passen voorbij, die ons 'lollig' toeroept: "Goh, ik dacht dat jullie vastgeroest zaten, haha" ;(
Maar ik ben ondertussen ook wel dusdanig getraind in meditatie en de daarbij behorende reflectie op mijzelf, dat ik me realiseer: Zó veel haast heb ik, zo weinig ben ik gewend écht stil te staan. Zonder doel te zijn. Niet vooruit gericht te zijn, maar alleen stap-voor-stap het nu ervaren. Ondertussen moet ik enorm gapen, en snap dus dat ik eigenlijk best moe ben, en ergens wel zin heb in vertraging. Confronterend en tegelijkertijd heel inzichtelijk: ik ben dus altijd onderweg, iets aan het doen, het tempo ophoudend van "ik ben iets aan het doen, hoor, ik ben op weg iets te bereiken, ik ben nuttig, hoor".
'Iets doen' is natuurlijk ook iets waar we op ons werk, en vaak terecht, op aangesproken worden: doelen stellen en resultaten behalen. Ergens naar op weg zijn: het afronden van een project, het ontwikkelen van een nieuw product, het behalen van omzet. Allemaal heel logische en zinnige dingen voor een organisatie die wil blijven bestaan.
De kunst is dan, voor mij (en ik denk voor velen met mij) om in die vooruitgerichte drive van het werken, de aandacht te ervaren in het moment. Hoe dan? Eenvoudige dingen als: je even te concentreren op je adem, of je voeten te voelen als je van de ene naar de andere kamer loopt, je koffie écht te proeven en niet tegelijkertijd je emails op je blackberry bekijken. Dat soort dingen. Eenvoudig en doeltreffend, zou ik bijna zeggen, maar dan niet om iets te bereiken, maar juist om even te 'zijn' in plaats van te 'doen'.
Als je meer wilt lezen over de kunst van 'tergend langzaam wandelen' ;) lees bijv. het boek van Thich Nhat Hahn, Wandelen in vreugde, een gids voor loopmeditatie (1998) of Meditatief wandelen (met CD, 2008) van dezelfde leraar en een leerling van hem, Nguyen Anh Huong.