Verbinding is een woord dat, als je het plaatst in de wereld van leiderschap en organisatieontwikkeling, soms kriebels oproept bij mensen. Het kan een lading hebben van 'soft', zoetsappig harmonieus, iedereen houdt van iedereen. Ik ben daar weer eens met een frisse blik naar aan het kijken, omdat het tegelijkertijd de essentie is van samenwerken in organisaties. En van samenleven als mensen.
Ook ik ken de ‘softe’ associatie en weet en heb ervaren (in bewustzijnstrainingen en in mooie momenten van alledag) dat verbinding vanuit het hart komt. En dat als je verbinding met een ander mens ervaart, dat dat een gevoel van geluk geeft. Van pure blijdschap.
Om verbinding te ervaren is het nodig je voor de verbinding, die er altijd is, open te stellen. Het is een keuze, een mindset, eén waarbij hoofd en hart samen komen. Je kiest er bewust voor om je aannames en oordelen over de ander opzij te zetten en te kijken en luisteren naar wie hij/zij echt is, wat hij/zij te vertellen heeft.
Hier komt dus wat mij betreft het ‘harde’ gedeelte van verbinding ervaren om de hoek kijken. Iets dat daadkracht vraagt om er niet van weg te lopen.
Als je niets tussen jou en de ander zet (tussen jou en je leidinggevende, tussen jou en je teamleden, tussen jou en je klant), zie je precies hoe het is. En dan is het niet altijd: harmonieus, ‘we zijn het eens’, gezellig, vrolijk, etc. Soms wel, maar juist als er verschil van mening, inzicht, gevoel, ten aanzien van een inhoud of situatie is, komt het erop aan de verbinding te blijven zien. Het ‘conflict’, of beter gezegd : het gesprek over dat jullie het anders zien, niet uit te weg te gaan. Jezelf niet weg te cijferen, innerlijk af te haken, of de ander aan te vallen of juist te gaan mijden.
Het kiezen voor ‘in verbinding blijven’, ook als het even niet zo leuk is, daar is niets softs aan. Dat vraagt lef, ‘krijgerschap’, ‘koppie erbij’, voorbij je oordelen gaan, op iemand afstappen. En tegelijkertijd: je hart en mind open houden, terwijl je jouw standpunt deelt, open blijven staan voor wat die ander zegt, voelt, vindt en het ‘dealen’ met je eigen emoties en gedachten.
En dan ga je zien dat verbinding juist dan ontstaat, of feitelijk: weer ervaarbaar wordt, op het moment dat je verschillen (in denken, doen en zijn) laat bestaan, en daarover in gesprek blijft. Je zult zien dat je elkaar altijd ergens weer in zult ontmoeten; in een gedeelde waarde die je van belang vindt, in een diepere drijfveer van waaruit jij werkt voor bedrijf X. Of ‘gewoon’: in het mens-zijn.
En daar vind ik nou ook weer niets ‘softs’ aan. Want mensen maken organisaties, zorgen voor resultaten, voor innovaties, noem het op. Maar zonder verbinding lukt dat niet. Vraag jezelf eens af: ben ik zo'n krijger?
