Verbinding, zacht en hard

Verbinding is een woord dat, als je het plaatst in de wereld van leiderschap en organisatieontwikkeling,  soms kriebels oproept bij mensen.  Het kan een lading hebben van 'soft', zoetsappig harmonieus, iedereen houdt van iedereen. Ik ben daar weer eens met een frisse blik naar aan het kijken, omdat het tegelijkertijd de essentie is van samenwerken in organisaties.  En van samenleven als mensen.
Ook ik ken de ‘softe’ associatie en weet en heb ervaren (in bewustzijnstrainingen en in mooie momenten van alledag) dat verbinding vanuit het hart komt. En dat als je verbinding met een ander mens ervaart, dat dat een gevoel van geluk geeft. Van pure blijdschap.
Om verbinding te ervaren is het nodig je voor de verbinding, die er altijd is, open te stellen. Het is een keuze, een mindset, eén waarbij hoofd en hart samen komen. Je kiest er bewust voor om je aannames en oordelen over de ander opzij te zetten en te kijken en luisteren naar wie hij/zij echt is, wat hij/zij te vertellen heeft.
Hier komt dus wat mij betreft het ‘harde’ gedeelte van verbinding ervaren om de hoek kijken. Iets dat daadkracht vraagt om er niet van weg te lopen.
Als je niets tussen jou en de ander zet (tussen jou en je leidinggevende, tussen jou en je teamleden, tussen jou en je klant), zie je precies hoe het is. En dan is het niet altijd: harmonieus, ‘we zijn het eens’, gezellig, vrolijk, etc. Soms wel, maar juist als er verschil van mening, inzicht, gevoel, ten aanzien van een inhoud of situatie is, komt het erop aan de verbinding te blijven zien. Het ‘conflict’, of beter gezegd : het gesprek over dat jullie het anders zien,  niet uit te weg te gaan. Jezelf niet weg te cijferen, innerlijk af te haken, of de ander aan te vallen of juist te gaan mijden.
Het kiezen voor ‘in verbinding blijven’, ook als het even niet zo leuk is, daar is niets softs aan. Dat vraagt lef, ‘krijgerschap’,  ‘koppie erbij’, voorbij je oordelen gaan, op iemand afstappen. En tegelijkertijd: je hart en mind open houden, terwijl je jouw standpunt deelt, open blijven staan voor wat die ander zegt, voelt, vindt en het ‘dealen’ met je eigen emoties en gedachten.
En dan ga je zien dat verbinding juist dan ontstaat, of feitelijk: weer ervaarbaar wordt, op het moment dat je verschillen (in denken, doen en zijn) laat bestaan, en daarover in gesprek blijft. Je zult zien dat je elkaar altijd ergens weer in zult ontmoeten; in een gedeelde waarde die je van belang vindt, in een diepere drijfveer van waaruit jij werkt voor bedrijf X. Of ‘gewoon’: in het mens-zijn.
En daar vind ik nou ook weer niets ‘softs’ aan. Want mensen maken organisaties, zorgen voor resultaten, voor innovaties, noem het op. Maar zonder verbinding lukt dat niet. Vraag jezelf eens af: ben ik zo'n krijger?

Geduld is een schone zaak

Er zijn van die periodes waarin je je geduld moet bewaren. Het lijkt niet op te schieten, hetgeen wat jij wilt 'komt maar niet', hoe hard je ook probeert. Ken je dat? Zoals de eerste lentedagen zich aandienen, en je denkt "yes, nu zijn we er!". Je ruimt al je winterjassen en laarzen op, je sopt je buitenstoelen af, je ziet je buitenkeuken al weer staan ... En dan blijkt het opeens weer te gaan vriezen.
Geduld, dus. Het blijkt nog niet het moment, je moet 'het' nog even uithouden. En laat dat nu iets zijn waar wij, in deze haastige wereld waarin het gestelde doel van vandaag morgen al gerealiseerd moet zijn (of liever vandaag nog). De analyse is nog niet afgerond of de eerste oplossing ligt al op tafel. "Ja, want we zijn er toch? We hebben het toch scherp, go go go".
Uithouden betekent: toch nog even je mond houden al lijkt alles gezegd; je frustratie dragen omdat datgene wat jij wilt bereiken (dat projectplan af, die nieuwe baan, uit dat conflict) nog even tijd nodig heeft om te rijpen. Omgaan met je eigen ongeduld en onzekerheid. Waar gaat het naartoe, komt het goed?
Alles kent zijn eigen tijd, zijn eigen proces. En zoals de lente uiteindelijk áltijd komt, zo ook datgene waar jij naar verlangt. Alleen niet altijd op dat moment dat jij voor ogen had. Misschien ook niet eens in de vorm zoals jij het gedacht had. Maar als je goed kijkt, wordt je geduld beloond. En komt er iets nieuws tevoorschijn, dat je wachten waard is geweest. Soms zelfs mooier dan hoe jij het had bedacht...

Waar staan we voor?

Soms is het nodig de koppen weer even bij elkaar te steken. Waar gaat het ons ook al weer om? Vanuit welke waarden werken wij hier samen? En waartoe, waarheen? Daar waren we de afgelopen dagen mee bezig, op de Baak Strategiedagen.
Leefden wij 'waarden-loos'? Wisten we niet meer waartoe wij wilden bijdragen? Nou, dat valt wel mee, alleen soms is het nodig dit weer eens expliciet naar elkaar uit te spreken. Zichtbaar te maken wat ieders waarden zijn. En waartoe? Om daarin te zoeken naar gemeenschappelijkheid, met behoud van verschillen.
De Baak wil bijdragen aan duurzame organisaties, organisaties waar de menselijke factor centraal staat. Waarbij je de mens niet als 'eenmansworst' benadert, maar juist in alle diversiteit van mens-zijn ontmoet en laat spreken. Alle mensen samen, in een diversiteit aan talent, eigenschappen en achtergrond, vormen de organisatie.
Gaandeweg de dag benoemde iemand dit als dat de Baak focust op 'the human sound of enterprise'. Zie hier het beeld voor je van een band of orkest dat met de diversiteit aan instrumenten, elk met een eigen geluid, soms improviserend soms vanuit partituur, tot mooie muziek komt. Een prachtig voorbeeld van Kyteman's orkestra.
Wat is er voor nodig om iedereen aan te spreken in zijn/haar unieke bijdrage, zodat de som van alle unieke delen tot een lekker werkbaar geheel komt dat tot mooie resultaten kan leiden? Wij denken dat dat gaat door daadwerkelijk dat 'diepere talent' van mensen tot bloei te laten komen. Leiderschap van binnenuit. Zodat mensen er helemaal ZIJN, authentiek aanwezig.Tegelijkertijd, vanuit onze ambitie om door middel van leren en ontwikkelen duurzame organisaties in de wereld te zetten, vraagt dat ondernemerschap. Naar buiten treden met je ideeën, je idealen, iets neerzetten. Zodat je bijdraagt, aan iets dat groter is dan jij. Dit is het WORDEN, het vormgeven vanuit dat authentiek aanwezig zijn.
Ik als professional begeef mij graag in dat speelveld. Ik (her)ontdekte mijn persoonlijke waarden: waarachtigheid en betrokkenheid. Waarachtigheid staat voor mij voor: steeds kijken 'of het klopt', of ik congruent ben in wat ik vind en hoe ik handel. En of ik dat ook om mij heen zie. Dit staat dus ook voor eerlijkheid, en de moed hebben iets aan te kaarten als het niet klopt, de 'moed van de krijger'. Betrokkenheid, zowel een waarde als kwaliteit van mij, is daarmee een voorwaarde voor die waarachtigheid: betrokken zijn en blijven bij de mensen om mij heen, en volhouden, ook al wordt het spannend of valt het even niet mee.
En waar ga en sta jij voor...?